Warm welkom in prachtig Filippijnen

Vrijdagochtend (12 augustus) om half 5 ben ik in het laatste land van mijn reis aangekomen: de Filippijnen. De eerste daagjes en wellicht ook de laatste dagen van mijn verblijf in de Filippijnen slaap ik bij mijn neef, zijn Filippijnse vrouw en hun schattige baby’tje Brynne. Ze wonen in Manilla. Na een warm welkom door mijn neef ben ik toch nog maar een paar uurtjes mijn bed ingedoken. Het is echt een heerlijke afwisseling op alle hotels en hostels om in een echt huis te slapen. En wat voor huis: ik heb een eigen kamer, een eigen badkamer, beneden is een zwembad (ik heb maar weer eens gesport) en er is zelfs iemand die bij de ingang van het appartementencomplex de deur voor je openhoudt. Ja ja, ik word verwend hier.

Op vrijdag ben ik lekker met mijn neef een drankje in de buurt wezen drinken. Eerst een cocktail waar ik al meteen bijna door van mijn kruk viel: er zaten zoveel verschillende alcoholische dranken in gemixt en daarna een lekker rood wijntje met mozzarellasnacks (my favorite J). Zaterdag hebben we een kijkje genomen in het oude Manilla: Intramuros. ’s Avonds zijn we naar een hele trendy club geweest en weer de lekkerste cocktails gedronken…wat een leven. Zondag en maandag heb ik Manilla nog verder verkend. Er is een heel bijzonder Chinees kerkhof. Daar zijn hele huizen gebouwd voor mensen die zijn overleden. Een vreemde gewaarwording dat er een heel groot kerkhof ligt, waar het door de weeks muisstil is, in het midden van het overbevolkte en hele rusteloze Manilla. In het weekend kan het op het Chinese kerkhof soms wel tekeer gaan: de familie verzamelt dan in de huizen van de overledenen en dan drinken ze bier en gaan ze bijvoorbeeld karaoken. Bijna alle levende mensen in Manilla wonen veel veel kleiner en hutje mutje op elkaar tegenover de rijke Chinezen die alle ruimte en rust hebben terwijl ze dood zijn. Soms is het oneerlijk verdeeld. Dat is wel wat mij het meeste is opgevallen in Manilla: het verschil tussen arm en rijk is immens. Vrouwen met baby’s die op straat leven en kinderen op blote voeten die lopen te bedelen. Toen ik maandag iemand zag lopen van mijn ouders leeftijd die pennen verkocht op straat schoot ik toch wel even vol…soms raakt de armoede je dan ineens midden in het hart. Dit staat in schril contrast met de mensen die een bediende hebben voor alles wat je je kunt bedenken en een feestje voor de verjaardag van de hond geven in een chic restaurant. Elke zondag komen de rijke mannen met Maserati en alle andere nieuwe sportwagens die je je kunt bedenken om de hoek van waar mijn neef woont koffie drinken. Ze parkeren hun auto dan allemaal rondom een rotonde nadat ze vanaf 6 uur ’s ochtends door Manilla hebben geracet. Ze doen dit omdat op andere tijdstippen het zo druk is in Manilla dat ze nooit hun gas volledig kunnen intrappen…je vraagt je af waarom je een auto aanschaft van 500.000 euro als je er alleen op zondag een paar uurtjes mee kan rijden: dure hobby.

Maandagavond heb ik de nachtbus naar het noorden genomen. Na een tocht door adembenemende berggebieden met prachtige rijstvelden kwam ik ’s ochtends aan in Sagada. Op het eerste gezicht leek in de enige toerist. Bij een ontbijtje bij een andere guesthouse heb ik gelukkig drie andere toeristen leren kennen uit Australië, Spanje en Engeland. Ik heb vervolgens de hele dag eigenlijk een beetje liggen slapen. Die nachtelijke tripjes hakken er echt in. Ik heb iedere keer wel het geluk dat ik twee stoelen heb dus ik rol me dan op als een hondje in een mandje. Maar als je wakker wordt voelen je benen levenloos aan, tintelen je armen of kun je je hoofd niet meer draaien. Wel weer een goede reden voor een lekkere massage. ’s Avonds met de andere toeristen gegeten en naar te hebben geborreld in hun guesthouse nog een barretje gevonden waar alleen maar locals waren. Helaas was mijn hotel echter dicht vanaf 9 uur. Na verschillende pogingen om binnen te komen toch maar in het andere guesthouse naar binnen geslopen. Gelukkig deden ze de dag erna wel gewoon de deur open om 3 uur ’s nachts anders had ik mijn kamer echt voor niets betaald. Woensdag ben ik ’s ochtends een tour gaan maken door de grotten samen met een gids. Klimmen, afdalen, zwemmen, kruipen…het was echt een pittige toer maar zo ontzettend mooi!! Echt de moeite waard om hiervoor 12 uur in de bus te zitten. ’s Middags hangende doodskisten bekeken (die hangen ze hier tegen rotswanden aan), echt een indrukwekkend gezicht en ook nog even gezwommen in een watervalletje. Op de terugweg daarvan kwamen we een local tegen met een andere toerist en we werden uitgenodigd om ’s avonds bij zijn huis op de berg te komen BBQ’en. Altijd leuk toch! Nou het was ook erg bijzonder. Soms vraag je je tijdens zo’n reis af waar je nu weer terecht bent gekomen en dit was zo’n moment. Ik had maar even een tunasandwich gehaald omdat ze wellicht geen vis hadden en dat was erg slim. Eerst werden er verschillende flessen rum leeg gedronken en vervolgens werd er (na lange tijd pas) een bordje rond gegeven met kip, aardappels en rijst…veel te weinig voor iedereen. Toch was het echt een bijzondere avond. De man die ons had uitgenodigd had een groot kampvuur gemaakt waar we allemaal omheen gingen zitten, de gitaar kwam te voorschijn en we hebben samen liedjes zitten zingen. De gastheer had zelf ook nog een liedje gemaakt over Sagada…geweldig! Jullie hadden erbij moeten zijn :).

Woensdag heb ik een lange tocht gemaakt van 24 uur vanuit het berggebied met de bus en het vliegtuig om uiteindelijk neer te strijken op een adembenemend strand in Panglao dat ligt op het eiland Bohol. Vandaag mijn eerste dagje hier gehad en 3 prachtige duiken gemaakt: hele schollen met barracuda’s gezien en verschillende grote schilpadden. Mijn plannen zijn hier verder om morgen de Chocolate Hills te bezoeken (bergen die op heerlijke bonbonnetjes lijken), kleine aapjes met enorme ogen te zien (tarsiers) en aan een zipline rond te slingen op 200m hoogte. Gisterenavond heb ik kennis gemaakt met een Belgische man die hier een bar heeft. Maandag ga ik waarschijnlijk met hem ’s ochtends naar de shoppingmall in de stad. Hij doet dit iedere ochtend en zei als ik zin had dat ik mee kan gaan. Dat is echt heel leuk aan reizen. Je kunt steeds je eigen plannetjes maken en aanpassen aan waar je op dat moment zin in hebt. Ik was bijvoorbeeld tot het moment dat ik uit het vliegtuig stapte nog steeds van plan om naar een andere plaats op Bohol te gaan. Maar toen vroeg een taxidriver of ik naar Panglao wilde en dat heb ik toen maar gedaan.

Mijn algemene indruk van de Filipijnen is echt super. Ik vind de mensen heel behulpzaam en vriendelijk. Ze zijn hier nog niet zo aan blanken en zeker niet aan blondjes gewend dus af en toe word ik wel eens langdurig aangestaard. De kindjes zwaaien allemaal naar je, zeggen ‘hallo’ en vragen bijvoorbeeld niet om geld en veel mensen maken uit zichzelf een praatje met je (ze spreken hier ook prima bengels). De moraal van het verhaal is wel vaak hetzelfde.

Filipijn (F): Waar kom je vandaan?
Ik: Nederland.
F: Oh Amsterdam.
Ik: Nee….niet alle Nederlanders komen uit Amsterdam :).
F: Hoe oud ben je?
Ik (na enig twijfelen of ik dan toch eens 25 zal zeggen): 31.
F: Heb je een vriendje?
Ik: Uh nee.
F: Waarom ben je nog niet getrouwd en heb je nog geen kinderen?
Ik: Hahaha (en dan denk ik bij mezelf: ik ben liever nu hier :)).
En dan start ik het gesprek natuurlijk in spiegelbeeld over hen! Ook toevallig trouwens dat de taxidrivers vaak ook 30 of 31 zijn en single…mmm.

Daarnaast is het gewoon een prachtig land: mooie stranden, prachtige bergen en rijstterassen, geweldige duikspots…kortom voor mijn een top land om mijn reis mee af te sluiten. Ik heb trouwens nog geen minuut spijt gehad van het maken van deze reis…het is echt een van de beste beslissingen uit mijn leven!