Dankbaar voor de onvergetelijke & geweldige reis

Daar zit je dan op je bedje, bij je neef in Manilla, dat je laatste ‘vreemde’ bedje is voordat je (over twee dagen) je eigen vertrouwde bedje in ‘s-Hertogenbosch weer in kan duiken. En dan blijkt die oneindige reis toch ineens eindig te zijn en begin ik aan mijn laatste verhaaltje voor op mijn blog. Dit start ik Bohol. Ik heb daar alle dingetjes gedaan die ik wilde doen; duiken, Chocolate Hills bekijken, Tarsiers zien en lekker luieren. Maar het meest bijzonder daar was eigenlijk dat ik voor een paar dagen onderdeel werd van de community daar. En dat was een groep mensen die ik eigenlijk altijd sterk veroordeelde. Op mijn eerste avond belandde ik in een bar waar een oudere Belg eigenaar was. Ik maakte een praatje met hem en ontmoette nog wat meer mensen die daar wonen. Eigenlijk bijna allemaal oudere mannen uit de westerse wereld. Een enkeling had zijn vrouw meegenomen maar het gros was getrouwd of had een losse relatie met een jongere Filippijnse vrouw. Het leek voor mij wel of ik onderworpen werd aan een situatie waarbij ik moest bepalen wat wel en niet ethisch verantwoord was. Ik ben drie dagen op rij gaan eten en borrelen in het café van de Belg en de laatste dag met hem meegereden naar de stad. Hij moest die dag boodschappen doen voor zijn bar en dit was voor mij een mooie gelegenheid om iets meer te zien van de omgeving. Boodschappen doen gaat daar trouwens wel weer anders dan in Nederland want hij moest voor 100 pizza’s twee keer op en neer rijden naar de haven (een uur op en neer) en we moesten uiteindelijk nog een uur wachten op de boot. ’s Middags in de stad stapte er een jonge meid de auto in en hij zei dat zij een van zijn medewerksters was. Ik moet zeggen dat ik mijn twijfels had of ze voor hem werkte, zijn dochter was of… Voordat hij mij afzette bij zijn bar zodat ik terug kon lopen naar mijn hotel zette we het meisje af bij haar school. Diezelfde avond was het meisje ook in de bar van de Belg. Ze had wat gedronken en begon enthousiast met me te kletsen maar al vlug stortte ze haar hart bij me uit. Ze had een relatie met de Belg (hij is zeker een eind in de 50, misschien zelfs wel begin 60). Zelf was ze twintig en ze was er achter gekomen dat hij waarschijnlijk op een ander eiland een ander vriendinnetje had. Ze wilde dus eigenlijk een einde maken aan de relatie met de Belg maar ze woonde bij hem en door hem kon ze hier naar school. Als ze de relatie zou beëindigen zou natuurlijk haar levenstandaard naar beneden gaan maar ze zou ook terug moeten verhuizen naar het eiland waarop haar ouders wonen en dus van haar huidige school af moeten. Ze vroeg zich nog even hardop af of ze nog wel iemand anders zou kunnen krijgen en op nieuw kon beginnen. Ik heb haar dus maar even gezegd dat dat volgens mij altijd kan. Haha ik ben 31 en zij 20 en dan zou ze denken dat ze nu al niet meer opnieuw kan beginnen. Maar ik ben er wel achter gekomen dat je in veel landen allang getrouwd moet zijn op mijn leeftijd omdat je anders alleen overblijft. Nou ik moest wel even slikken van het verhaal en heb haar geadviseerd goed voor haarzelf te zorgen…zonder in te vullen of dat met of zonder de Belg is. Ze zal toch haar eigen keuzes moeten maken op haar eigen momenten…Maar ik heb er wel een nachtje slecht van geslapen. Even ter nuancering: ik ben anders gaan kijken naar oudere westerse mannen met jongere vrouwen waarbij ze allebei gelukkig zijn met de situatie. Als beiden tevreden zijn…wie ben ik dan om daar een oordeel over te hebben. Maar voor mij zit er wel nog steeds een leeftijds(onder)grens aan. Maar ik vond het vooral speciaal om een kijkje te nemen in hoe de westerse mannen daar leven. Het is dus ook gewoon een optie om alles in Nederland op te zeggen en voorgoed te vertrekken naar een tropisch oord. Heel inspirerend om te zien dat er verschillende manieren zijn om je leven te leven en dat de sky in principe de limit is.

Na Bohol heb ik een, of eigenlijk twee, vliegtuigen genomen naar Palawan (met dus een overstap in Manilla). Ik heb het vliegveld van Manilla inmiddels van binnen en buiten gezien en zelfs een eigen plekje veroverd daar. Maar vanaf donderdag ga ik weer een ander eigen plekje veroveren (op de bank in Den Bosch) dat lijkt me toch relaxter dan wonen op het vliegveld. Op Palawan ben ik aangekomen in Puerto Princessa in een schattig guesthouse waar ik begroet werd als een vriendin die ze een lange tijd niet gezien hadden. De gastvrouw leerde meteen mijn naam en vergat steeds hoe de uitspraak was dus ik heb alle verschillende versies van Aafke gehoord. De dag dat ik aankwam ben ik een rondje gaan wandelen door de stad en kwam tot mijn verrassing bij een grote arena uit waar een mister en miss verkiezing was georganiseerd door verschillende scholen. Echt heel erg grappig om te zien. De kandidaten moesten zich ook showen in hun schooluniform. Ik voelde me echt weer even 16 tussen alle gillende scholieren. Op woensdag ben ik naar een ondergrondse rivier van 8.2 km lang geweest in Sabang. Helaas regende het de hele dag dus het idyllische strandje waar we zouden gaan zwemmen was een beetje nat en het zwemmen werd dus geskipt.

Donderdag stapte ik om 7 uur een minivan in die me naar El Nido heeft gebracht. Een hobbelige weg en het regende super hard. Ik hield mijn hart dus vast want ze rijden hier als gekken. Maar ik heb het maar overgeslagen om te proberen hier iets aan te veranderen…ze laten zich vast niet adviseren in hoe ze moeten rijden. In de minivan leerde ik al meteen twee mensen kennen: een grote neger uit de USA die in het leger werkt en zijn vriendinnetje uit de Filippijnen. De reis ging super snel omdat we zo uitgebreid over van alles en nog wat hadden zitten kletsen. Het leuke van reizen is dat je steeds een kijkje in de keuken krijgt van andere landen over de gewoontes en denkbeelden daar. Die overigens erg uiteenlopen tussen de verschillende mensen die je van een land ontmoet. ’s Middags werd het meisje (wat overigens echt een schatje was) echter boos op haar vriend en zette het op een drinken. De reden was dat ze achterop de motor was gaan zitten terwijl wij in de tricycle zaten en ze vond dat de slechtste plaats dus hierdoor was ze beledigd. Dat was een typisch voorbeeld van een cultuurverschil want ik vond het niet de slechtste plaats waar ze zat, had het idee dat ze zelf die plaats uitkoos en zou er zeker nooit door beledigd zijn. Het meisje dronk nooit maar omdat ze boos was gooide ze nu ineens 3 biertjes achter elkaar naar binnen. Na het gebruikelijke slapen op de tafel en kotsen in de wc (niet alle Aziaten kunnen even goed tegen drank) zijn we terug naar het hotel gegaan. Hier kwamen we nog een Nederlandse jongen tegen die ook met een Aziatisch meisje aan het reizen was. En voor we het wisten was er voor het avondeten een groep gevormd van 8 mensen…super gezellig! De dag daarna ben ik gaan duiken. Het weer was dramatisch maar dat is niet zo’n probleem met duiken omdat je toch wel nat wordt en het grootste deel van de tijd onderwater bent. Het duiken was echt heel mooi en op een onbewoond eilandje hebben we geluncht. Ook dit duikgroepje werd een hecht groepje waarmee ik ’s avonds flink ben gaan feesten (na de gebruikelijke nachtelijke duik in de zee heb ik het weer eens licht zien worden). De rest van de dagen waren dus super leuk omdat El Nido echt een beetje zo’n thuisdorpje was waar iedereen elkaar kent. Na een brakke dag heb ik mezelf de laatste dag in El Nido (zondag) ook nog getrakteerd op een mooie duikdag. De dagen in het idyllische El Nido heb ik afgesloten met nog een diner met verse kreeft met al mijn nieuwe vakantievrienden en een leuke stapavond.

Maandagochtend heb ik (na een nacht van 3 uur) een minivan genomen naar Puerto Princessa en vanuit hier ben ik doorgevlogen naar Manilla. Hier slaap ik de laatste 3 nachtjes van mijn reis. Vandaag hebben we een echte Filippijnse lunch gehad bij de ouders van de vrouw van mijn neef. Haar ouders vinden mensen met blond haar en blauwe ogen heel bijzonder dus het was leuk om hen een bezoekje te brengen. Je wordt ook meteen zo gastvrij ontvangen met een heerlijke lunch. Verder ben ik naar het museum geweest en heeft een taxi me naar de Smokey Mountains gebracht. Dat is een enorme vuilnisbelt waar omheen heel veel mensen leven. Hun huizen zijn krotjes, ze leven voornamelijk op de straat en leven van de vuilnis. Ze verzamelen bijvoorbeeld plastic of glas en leveren dat dan in bij de Junk Store die heb betaald per kilo. Wel even slikken om te zien hoor. Ik heb even getwijfeld of ik wilde gaan maar ik wil mijn ogen niet sluiten voor de realiteit en een compleet beeld krijgen van de landen die ik bezoek.

Vanavond heb ik een heerlijk afscheidsdiner om afscheid te nemen van mijn reis, mijn neef en zijn vrouw. We gaan ergens lekkere oesters eten…mmmmm. En morgen ga ik een dagje luieren met massage en sauna voordat ik donderdag weer het vliegtuig naar Nederland pak. Waar ik overigens ook weer zin in heb…leuk om straks iedereen weer te zien!!

De Filippijnen is echt een grote verrassing voor me! De toeristen hebben dit land nog niet massaal gevonden en het land is dus nog authentiek. En ze hebben hier alles; bergen in het noorden waar je prachtig kan trekken, zee, strand….Maar het meest prettige aan de Filippijnen vind ik wel de mensen; ze zijn allemaal zo lief en behulpzaam. Wat mij betreft een top land dus om mijn mooie reis mee af te sluiten.

Tenslotte wil ik nog even een kleine greep uit de vele geluksmomenten die ik de afgelopen 3 maanden gehad heb met jullie delen:

· De bijzondere ontmoeting met de Thaise moeder en haar zoontje in de trein van Kanchanaburi naar Koh Tao. Ondanks dat we geen woord konden wisselen ontstond er toch een warm contact door foto’s van elkaar te maken, doordat ze me een echte thaise lekkernij lieten proeven en door samen te lachen om de kikker in de trein. In contacten gaat het om het gevoel en dus niet altijd om het verbale.

· De kans die ik kreeg om de vrouwen in het noorden van Thailand, tijdens een trekking, een handje te helpen op het rijstveld. Ik besefte me even heel goed dat ik ook hier geboren had kunnen worden en mijn leven er dan heel anders uitgezien had. En het mooiste is dat de mensen in de bergdorpen toch vaak erg gelukkig zijn.

· De vrijheid die ik voelde bij het rijden van het brommertje door de meest prachtige landschappen met Karstbergen, prachtig groene velden en kinderen die spelen in de poeltjes in zuid Laos.

· In Tad Lo Loas bij een waterval eindeloos nadenken over het leven en echt even een paar dingen goed voor mezelf op een rijtje zetten onder het continu kletterende en rustgevende geluid van het water.

· Terwijl ik in Angkor Wat Cambodja even een momentje ging zitten in alle rust herinnerde ik me ineens dat ik twee jaar geleden een wens had gedaan in de Borobudur en dat die wens uitgekomen is.

· De te gekke togaparty in Sihanoukville in zuid Cambodja wat eindigde met een duik in de zee.

· Heerlijke verse seafood eten in Mui Ne Vietnam…als ik er aan denk loopt het water nog steeds in mijn mond.

· Bij het kampvuur met de locals in Sagada noord Filipijnen. Het zingen van eigen bedachte liedjes, drinken van lokale rum en de hartverwarmende gastvrijheid van de Filippinos.

· Het uren onder water zijn tijdens het duiken in Bohol en El Nido waarbij je niets hoort behalve het ruisen van de zee en waarbij je oog in oog komt met vissen die allemaal een kunstwerkje op zich zijn….de ene nog mooier dan de andere. En daarna ’s avonds met een grote groep eten en vervolgens de hele avond mensen tegenkomen die je kent van de dagen daarvoor en daar goede gesprekken mee voeren en een drankje drinken.

· De nachten bij mijn neef, zijn vrouw en de baby die me steeds warm ontvangen hebben en waar ik me echt thuis voelde…super gezellig!

Maar kortom: eigenlijk was deze reis voor mij een groot geluksmoment. 3 Maanden gaan rondreizen in Azië was, zoals ik al zei in een van mijn eerdere blogverhaaltjes, een van de beste beslissingen in mijn leven. Ik ben super dankbaar voor alle leuke reacties die ik van jullie gekregen heb op mijn blog, alle bijzondere ontmoetingen die ik gehad heb, de levensinzichten en leermomentjes in mijn reis en alle nieuwe, leuke en spannende dingen die ik heb mee mogen maken en überhaupt de kans om dit alles te mogen ervaren. Ik ben super happy en voldaan :)!